وه فا
وه فاتێ کرد!!!!!!!!!
بۆیه حه یا ته رکی
حه یاتی کرد
ســــه‌فـــه‌ری مـــردنـــم نــزیــــک بــــۆتــه‌وه لــــه تـــه‌مــــــه‌نـــم
بـه‌یــه‌ک جــاری ئـــه‌م بــــات بــۆ جیـــهـــانــێــکــی نــوێــی ژیـنـــم
خــــۆشــــی ژیـــان نـــــه‌مــالــــه‌ســـه ر زه‌وی پـــــرلـــــه خـــــــــه‌م
بــه‌یــه‌ک جــاری کــــــۆچ ئــه‌کــه‌م خـــه‌م بــه جـــێ ئـــه‌‌هـــــێـلـــم
تـــه‌مــه‌نــی خـــــۆشیـــــــــم رۆی هــــــــه‌مــــــــــوو� � خــه‌م بــردی
خــــۆشــــــیم ژیــــــــنـــــــم نــه‌دی لــــــه‌ســــــــــــه ر رووی زه‌وی
هـــــه‌مــوو تــــه‌مـــه‌نـــم رۆیـــــشـــــت تـــــه‌نـــهـــا بــــه خــــــه‌م
ســـــه‌فــــه‌ر ئــه‌کـــه‌م بـــــــه‌ره‌و ده‌ره‌وه‌ی دونــــــیــــــــای خـــــه‌م
من شه پۆلی شینی ده ریام
ئاگری سه ر لوتکه ی چیام
که تۆ دووری.....
منیش ته نیام!!!!!!
ئەی زامەکەی شەوی دووری لەدووری یار مەکولێرەوە
خەیاڵی هاتنی شەوێ ڕۆژگار بە تارجی هێنا
ئیلاجی دەردی کۆن بکە زامی تازە مەکێڵەوە
...
زندگی بهانه است من
من هوا را به امید هم نفسی با تو
تنفس می کنم
لە تەنیایی ئیوارەکانم
تا ئەو دوورە
وا تۆی تیا ون بووە
دێم !
دێم و لە بن هەر یادێکت
پێ کەنینێکت ئەدۆزمەوەو
ئە یکم بە شیعرێک
پڕ لە ئەشقی دووری
وەک شنە بایە کی نەرم
بۆ هەتاووی تەنیایەکانم!
ئەیکەم بە تێشکی نیگاهە کەت و
هە ڵی دەمژم
بۆ حە سرەتی ئەم دوو چاوە
(پوپک فرخی)
... ﺋﯿﺴﺘﺎ ﺷﻪﻭﺍﻥ ﻫﻪﺗﺎ ﺩﺭﻩﻧﮓ
ﺑﻪﺳﻪﺭ ﻧﺎﻣﻪﻛﺎﻧﺘﺎ ﺋﻪﮔﺮﯾﻢ
ﮔﻪﺭ ﺗﯚ ﻣﻨﺖ ﺑﯿﺮﻧﻪﻣﺎﻭﻩ
ﻣﻦ ﻫﻪﺭ ﺑﻪﯾﺎﺩﯼ ﺗﯚ ﺋﻪﮊﯾﻢ
ﻫﯿﻨﺪﻩ ﺋﺎﺯﺍﺭﯼ ﺩﻟﻢ ﻣﻪﺩﻩ
ﻛﻪ ﺋﻪﺯﺍﻧﯽ ﺧﯚﺷﻢ ﺋﻪﻭﯼ
ﺗﯚ ﻟﻪ ﺷﻪﻭﯼ ﺗﺎﺭﯼ ﻣﻨﺪﺍ
ﻫﻪﻣﻮﻛﺎﺗﯽ ﻣﺎﻧﮕﻪ ﺷﻪﻭﯼ
ﻟﯿﻢ ﺑﺒﻮﺭﻩ ﻛــــﻪ ﻧـــﺎﺗﻮﺍﻧــﻢ
ﺧﯚﺷﻪﻭﯾﺴﺘﯿﺖ ﻓﻪﺭﺍﻣﯚﺷﻜﻪﻡ
ﺑـﻪﻻﻡ ﺗﯚ ﻣﻨﺖ ﺧـﯚﺵ ﻧﻪﻭﯼ
ﺋﯿﺘﺮ ﺩﻟﻢ ﺑﻪﭼﯽ ﺧﯚﺷﻜﻪﻡ
چیت بۆ بنوسم شۆخى شیرینـــــم.....نه‌رمه شه‌ماڵی باخی ئه‌وینم
ئه‌ى ناسكترین شۆخى شاره‌كــه‌م.....ته‌سکینی دڵـــه پڕ ئازاره‌که‌م
ساڕێژیى زامى گیانى له‌ت له‌تــــم.....په‌پوله‌ی دونیای پڕ به‌رائه‌تــم
چراى ڕِونــاكى تاریـكى ژوانــــــــم.....ئاشنای گریان و ئاخی شه‌وانم
له‌و ده‌مه‌ى هاتى و چــاوت هه‌ڵێنا....لافاوی شـــادیت له‌گه‌ڵ خۆت هێنا
كاتێ باڵاكه‌ت خســـته ئامێـــــــزم.....تینت دایه‌وه جـــــه‌سته‌ی بێ هێــزم
بۆ ئه‌ویندارى عیشقى پڕِتاســــه‌ت.....هه‌توانی زام بوو گه‌رمی هه‌ناسه‌ت
ئه‌سیرت كردم به‌زوڵفـــى خــــاوت...وێــرانت کردم به‌غه‌مـــزه‌ی چاوت
ئێستێ من دیلم له دونیاى جوانیت...وه‌ک مــۆم ده‌سوتێم بۆ کامه‌رانیت
باوه‌شى گه‌رمت ئارامگاى منه..... جێی پێکه‌نین و سه‌یرانگای منه
خه‌نده‌ى سه‌رلێوت مژده‌ى به‌هاره....جوانترین دیاری په‌روه‌ردگاره
له‌و ده‌مه‌ى به‌ناز چاوان هه‌ڵدێنی.... بــــارانی سۆزم بۆ ده‌بارێنی
منیـــــش به‌یادى ئه‌و عیشقه ی دات پێم....هه‌تاکو ماوم شیعرت بۆ ده‌ڵێم
دلتنگم nameless ...
کاش میدیدی که پس مانده های خاطرات کپک زده آزارم میدهند
بوی تعفن میدهند دوستی ها و عاشقانه های یواشکی..!!
تو که می گفتی خدا هست میبینه اشکامو...!!!!
پس کجاست ؟؟چی شد؟؟؟
ئامان' هه ی ئازیز بینایی چاوان!
گله م هه ن جه تۆ خه یلێ فراوان
یانێ چێش مه یلت فه رامۆش که رده ن
مه ر باده ت نه جام بێ شه رتی وه رده ن؟
وه ر نه یانێ چێش نه جاران جارێ
خه به ر نه په رسی جه ڕاو یارێ؟
من
ماله که ت پر ده که م له شێعر
کراسه که ت پڕ ده که م له گوڵ
حه وشه که ت پڕ ده که م له گۆرانیa
به س تۆش جارێک
دڵت پڕ بکه له من
له شکاندنی ئۆستۆخانی په‌راسوو ده‌چێ
له ده‌ره‌وه هه‌موو شت باشه
به‌ڵام هه‌ر هنـــــــــــاسه‌یه‌ک
هه‌ڵده‌کیشی
ئــــــــازارێــــــکه ده‌یچێژی...
گر تن بدهی .....دل ندهی کار خراب است
چون خوردن نوشابه که در جام شراب است
گر دل بدهی ......تن ندهی باز خراب است
این بار نه جام است و نه نوشابه .... سراب است
اینجا به تو از عشق و وفا هیچ نگویند
چون دغدغه ی مردم این شهر حجاب است
تن را بدهی ...دل ندهی فرق ندارد
یک آیه بخوانند ....گناه تو ثواب است
ای کاش که دلقک شده بودم نه شاعر
در کشور من ارزش انسان به نقاب است
چشمهاااایش
نه دریایی بود
نه طوفانی
نه تلاطمی...
ولی چه غرق شدن خوشی...
چشمهااایش
مرا به اعماق همه ی رویا ها برد....
چشمهاااایش
نه غربتی بود
نه سرزمین نا آشنایی
نه بی کرانه ای
ولی چه آوارگی دلنشینی
چشمهایش مرا از تمام عالم دور کرد
چشمهااااایش...
نه عاقدی بود
نه امضایی بر کاغذی
نه قردادی
ولی چه تعهد شیرینی
چشمهایش مرا به تمام عالم حرام کرد
((هوگر))
دارم به این فکر می کنم که ...
نمی گذارم هرکه آمد و ماندنی نشد
من را
دلم را
صداقتم را
با خودش یدک بکشد
نمی گذارم دوست داشتنم را قیمت بگذارد...
که هر وقت از سر بی حوصلگی ،از سر نبودن آرامشی ،آمد و سراغم را گرفت
حالم را پرسید...
دلم را قلقلک داد ...و باز رفت...
من بمانم و دنیایی از اشک...
من بمانم چرا و اما و اگر....!!!
آنکه میرود ، باید می رفت!!
من هم میروم!!!
من هم خودم را از لحظه هایش که هیچ
از فکرش هم میگیرم ....
من باید تمامم بماند برای آنکه تمامش تنها و تنهاا
تنهااااااااااو تنهااااااااا برای من است.....!!!
حیف از چند صباحی از عمرم که به پای نامردمان انسان نما بیهوده گذشت!!!
هم آنانی که انسان بودن را یدک میکشند....!!!
اینان بهتر آن بود که خود چنان چهار پایان پوزه بر خاک بمالند
تا این که در زیر بار سنگین انسان بودن خمیده شوند...!!!
بیچاره دلم
بیچاره دستانم
بیچاره پاهایم
بیچاره تمام تنم....!!!
چه جسور و بی محابا بودن
ولی چه نامردانه له شدن
و به لجن زار فراموشی سپرده شدن
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: