ئاگات له خۆت بێت
واتە بيرم لاي تۆيه
واتە نيگه رانتم
واتە گرينگيت بۆم
واتە خۆشم دە وێيت
واتە به ڕاستي ئاگات لە خۆت بێت..
ئه شق دریای بی سوزه من پیم خوشه بم هه ژینی.
ئه شق شه وه من حه ز ده که م بم خه وینی.
ئه شق بو من خه زانیکه من پیم خوشه گه لای عومرم به وه رینی..
راسته روژیک جه سته م ئه بی به خول و خاک
به لام ئه شق له ناخمدا هه ر ئه مینی.
گوله گیان من ته نیام
نازانی له دووریت تا به به یان چون ژیام.
نازانی له دووریت تا به یان چه ن گریام..
ته نیایی و دووری تو
ده م کوژیت دلنیام.
حه سره تم ها له دل
تا روژیک له دونیام.
ته نیایی من ته نیام.
گوله گیان من ته نیام.
نازانی له خه م تو تا به یان چون ژیام.
نازانی له دووریت تا به یان چه ن گریام.
کاتی تو له لامی
سه ر خوشی روی دونیام.
کاتی تو نیت له لام
سه رعی بی په نام.
از زندگی ناامید نیستم ...
چون آن خدایی ...
که بخاطر خندیدن گلها
آسمانی را می گریاند ...
حتما روزی برای خنده من هم
کاری خواهد کرد ... !
آغوش تو گناه نيست
من در آغوش تو آرامش يافته ام
كه هيچ گناهي با آرامش مانوس نیست
آغوش تو گناه نيست
من در آغوش تو امنيت را احساس كرده ام
كه در هيچ گناهي امنيت محسوس نیست
آغوش تو گناه نيست
من در آغوش تو تمام زيبايي را لمس كرده ام
كه در هيچ گناهي زيبايي ملموس نیست
پس امانم بده
كه تا ابد در دل اين زیبایی
آرامش يابم
گفــتی:
شایـد برگـــشتم..
هنوز زنـده ام!
به امـیــد هــمان “شاید” ..
چه فرقی دارد پُشت میله ها باشی
یا در خیابانهای شهر در حال قدم زدن
وقتی که آرزوهایت در حبس باشند.
که روژ، هه ل دبه بیرت ئه کم
وا دزانم تو هه تاویی
داره یکی، یک جار به رزی
بو سه به ری من رواویی
"اشکهایم" را "بی صدا " در اوج "سکوت" میریزم.. "
هق هق" برای کسیست که کسی را برای پاک کردن اشکهایش دارد..
از من خواست حلالش کنم
آنکه با بیرحمی تمام محبت هایم را حرام کرده بود
خوێندکارێک بووم تۆم خۆش دەویست
مامۆستاکەم هاتوو پرسی
کێ دەزانێ چ شتێ ،
بێ ئەوی دی ناژی
خوێندکارەکەی تەنیشتم هەستاو ووتی:
ماسی بێ ئاو 
ئەوی تریان
مرۆڤ بێ هەتاو و ناونیشان
خوێندکارێکی تر لەو لاوە
مناڵ بەبێ نازی دایک و
هەنگیش بێ گوڵ
من حەپەسام هەرچەندم کرد
زمانم بۆ نەهاتە گۆ
چونکە من وام زانی بوو
ئەوەی بەبێ یەکدی ناژی، منم بێ تۆ؟
ئیواره یه و چاوه کانم چاوه روانی هاتنی تون
ئیوا ره یه و بیرم ده م باته وه به ره و جیژوانی کون
ئیواره یه و خور هینده ی نه ماوه بگات ئاوا بون
ئیواره یه و هه زاز یادت به میشکی جه نجالم داچون
گویم هه ل خستوو وه کو فه رشی بو بیستنی هه نگاوی پیت
ئیوا ره یه و هه ستی ده لی که ده نگی هه ناسه ی ئارامی تو دیت
ئیواره یه و که شتیکان گه یشتنه وه باوه شی که نار
له گه ل یه کتر ئاش بونه وه زه ریا و روبار
ئیواره یه و هه وریکی ره ش ئاسوی منی داپوشیوه
ئیواره یه و بیری هاتنت چاشیوی ره شی پوشیوه
ئیواره یه و من و ته نیایی رویشتین به ره و مالی روخاوی شه و
ئیواره یه و ئیواره کان یه ک یه ک تیپه ر بون به بی ئه و........
(امشب را با یه جرعه ی شراب تا فردا صبح مهمان کند تا از درد این خواب آشفته رها شوم
عاشقم.....
اهل همین کوچه ی بن بست کـناری ،
که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی ،
تو کجـــــــــــــــــــــــ ـــــا ؟
کوچه کجـــــــــــــــــــــــ ا ؟
پنجره ی باز کجــــــــــــا ؟
من کجـــــــــــــــــــــــ ـــا ؟
عشق کجــــــــــــــــــــــا ؟
طاقتِ آغاز کجــــــــــــــا ؟
تو به لبخند و نگاهــــــی ،
منِ دلداده به آهــــــــــی ،
بنشستیم
تو در قلب و
منِ خسته به چاهـــــــــی......
گُنــــــــــــه از کیست ؟
از آن پنجره ی بــــــــــــــاز ؟
از آن لحظه ی آغـــــــــــــاز ؟
از آن چشمِ گنه کــــــــــــار ؟
از آن لحظه ی دیـــــــــــدار ؟
کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت ،
همه بر دوش بگیرم
جای آن یک شب مهتاب ،
تو را تنگ در آغـــــــــــــــــــــوش بگیرم....
اين که گفــتند " فرامــوش ات کنــم " را فراموش کرده ام!
خيــالت تخت...
تــو تا ابد...
مــاندگارترين " حضــور " روزگار مني!
و من عــجيب؛
به آغــوش امن تو از آن ســوي فاصــله ها خــو گرفته ام!!
مـــــــــــــــــــرا کـــشت غـــصــه
وقــــتی دیــــــــــــدم
دســــت بــــه سیــنه ایـــستــاده ای!!!
ومــن تــمــامِ راه را بــرای رســیدن بـــه آغــــوشت
پــــــــــــــــــایِ بــــرهـــنــــه
دویـــــــــــــــــــــــــده ام
وێرانه نه ئه‌وه‌یه که جه‌مشید به‌نای کرد
وێرانه نه ئه‌وه‌یه که فه‌رهاد رووخاندی
وێرانه دڵی ئێمه‌یه که به هه‌ر ڕوانینی یار
سه‌د بار سازرا و باری دیکه‌ش رووخا
منداڵ بووم وام ده‌زانی که زۆرتر له ده ژماره‌یه‌ک نیه
ئێستا نازانم کام ژماره له هه‌موویان زۆرتره
خۆشتم ده‌وێ به ئه‌ندازه‌ی ده ژماره‌که‌ی منداڵیم
این روزها ...
احساس میکنم چقدر شبیه سکوتم ، با کوچکترین حرفی میشکنم
اگر دوستم داری
تمام و کمال دوستم بدار
نه زیرخطی از سایه روشن ...
اگر دوستم داری
سیاه و سفیدم را دوستم بدار
و خاکستری و سبز و طلایی
و درهم ...
روز دوستم بدار
شب دوستم بدار
و در بامداد با پنجره‌ای باز !
اگر دوستم داری، مرا تکه تکه نکن ...
تمام و کمال دوستم بدار ...
یا اصلا دوستم ندار ...!!!
پیچک بودم
وحشی می پیچیدم به پروپایت …
تاحتی نتوانی آنی بی من بودن
را زندگی کنی
میشنوى؟؟
دیگرصداى نفسم نمى اید،به دار كشیده مرابغض نبودنت...
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: