یا خودا مه گه ر خوه ت بمان پارئزی

له جن و ئینس و به شه ری بئکار

ئاگادار به په نام به تو هئنا.

خوزگا ...

دایکانمان زورتر به گویمانا بانگی لایه لایه ی ده ووت

ئه ونده یک چاوه رووان نه ئه بویین!!!

بگذار گرد باد حوادث مرا در خود بپیچد!!!

خسته ام...

پیچک های وحشی توان رفتنم را گرفته اند!!!!

هه ل مه فره ،هه ل مه فره دله که م

سکالات نه گه یشتووه به عه ر شی خودا

دلم نایا له بیرت به رم!!!!

تو ته نیا سنوری له رابردووی من...

مه هئله قه لای دلم برو خئته وه....

نازانی چه ن بیتاقه تم

ئه ی ئاخرین په نجه ره ی ئه م شاره دیله.

توم لی داخه ن

کویرانه ییم ده س پی ئه کا

سامی تاریکی ئه م کوژی.

له سه رده می قات وقری

گلوپه کانا

په نجه ره ته نیا ئومیدی

دیواره کان

کاش ادما خودشون بودن...

فقط حرفای قشنگ نمی زدن!!!

به دنبال طعمه نبودن !!!

دنیا ارزش این همه بردن و باختن رو نداره...

سوگند به آنکه می پرستیم

به غیر از حضور سبز تو

همه چیز این دنیا برایم تکراریست.

ئاخ حه ز ئه که م بروم ته نیا لیره
نازانم بوچی دلم به دنیای ته نیایی فیره

بی وه فایی دنیایه که منی له باوه ش گرتوه
له نیو تاریکخانه ی دلم بزه و پی که نین مردوه

که س نازانی ئازاری من چلون دلمی پیر کردوه
چیژی ئازاری بی که سی دلی شیتمی تیر کردوه

باوه ر ناکه م له مه و به دوا چاوه کانم روشنایی ببینه وه
شه ویک له لانکی ئارامی هیوا و ژیان بین ودلم بدوین نه وه

هه ر روژ لاپه ریک له ژیانم به ده ستی خه م ره ش دبیته وه
ئیتر یادی جاران و خه نده ی ده م ئیواران له دنیاما ده سریته وه

زور حه ز ئه که م پاشی مه رگم بم سوتینن له به رده می چاوه کانت
با تیر سه یری مه رگم بکه ی و ئوقره بگری له ناو خه ونه خاوه کانت

وه کو مه ستی که مه ستی دی دام ده پوشی
یادت دیت وه ک خه نجه ر بو کوشتنم تی ده کوشی

من و مه یخانه جی ماوین به بی ساقی و به بی یاران
دلم ته نگه بو دیتنه و ه ت وه کو زه وی له بو باران

له چولگه ی شه و له ناو ریگایه کی تاریک و بی ده نگ
ده رویشتم له گه ل شوشه یه ک خالی و بی ره نگ

تی په ر ده بو له به ر چاوم ته مه نی پر له ته نیایی
به کوچه ی چولی یادم دا گوزه راوه بی وه فایی

وه ره ساقی به قوربانی شه رابی کونی پر سه برت
به قوربانی دو چاوانت به قوربانی پیاله و ده فرت
دلی من ئه م شه و کلوله و برینم پر ئیشه و ژان
له مه ستی دا بم دوینه تا سه رده که وی به ربه یان
وه ره ساقی بم ده خه لاس ئه له م ژیانه پر له مه رگه
بده خه نجه ر له سینه ی من و له له تی که ئه م جه رگه...........

ئه گه ر ویستت من ببینی جاریکی تر

پرسیار مه که له شوئن و جئم

سه فه ر بکه بؤ شارئ خه م

دلنیا به که من له وئم

ئه ی خوا چی بکه م ،له داخی به ختی ناهه مواری خؤم

واسه ر شیواوه رئگا نابه مه سه رکاری خؤم

دل چلؤن به پسئ له داخی ده ستی نا عه دلی زه مان

نایه لی ده ستی ببه م،بو مه رهه مو تیماری خؤم

دلئ که خالی بئ له خه م ٰ،من ئه ودله وئران ئه که م

که لله یئ گه ر ته م نه کا ،که لله به رد بارن ئه که م

روو به ئه شکی خوئن نه نه خشئ ،سیمی ساده م بؤچی یه؟

جه ر گ ئه گر داخی نه بئ، ئه و جه رگمه بوریان ئه که م

آنجا که ((عشق ))فرمان دهد

((محال)) سر تسلیم فرود میاورد

به کلاغ ها بگویید :

قصه ی من این جا تمام شد،

یکی...

بود و نبود مرا با خود برد.