نــــــــــــه …
هوا سرد نیست …
سرمای کلامت، دیوانه ام میکند …
بی رحم !
شوق نگاهم را ندیدی؟
تمام من به شوق دیدنت، پر میکشید …
ولی …
همان نگاه بی تفاوتتــــــــ …
برای زمین گیر شدنم کافی بـــــــــــــود …

دلگیرم خدا...

نکند کسی جایم را پر کرده باشد...

و سهم من از عشق او اشکهای شبانه باشد

فقط رفت  بدون  کلامی که بوی اشک دهد...

فقط رفت  بدون نگاهی که بوی حسرت داشته باشد...

فقط رفت ...

فقط رفت و من شنیدم  توی دلش گفت :

راحت شدم.

شهامت دارم...

کسی را دوست دارم که

هـــــــــــــــیچ وقت !!!

هــــــــــــــیج زمان!!!

سهم من نخواهد بود!!!

از “نبودنت” دلگیر نیستم…

از اینکه روزگاری “بودی”، دلگیرم

شتێک لەدوای من بەجێ نەماوە

ڕۆژانی خۆڵە مێشی من تەواو بوو

لە من شتێک نەماوەتەوە جگە لە مشتێک هەست

من لەم دڵە تەنگەوە هەموو شتێ لە خاچی ئەشقی تۆ دەبینم

لوتکەی پێویستی من بە تۆ ئێستایە

ئێستا دەستەکانم بگرە

ئێستا نوقمی تەمەنی تۆم


چیــــزی به پایان من نمانده

روزهای خاکستــری من تمام شوید؛ از شما بیــــزارم

از من چیزی نمانده جـــز مشتــی احســاس

من در این بـــرزخ دلتنگــی هرشب مصلــوب عشــق تو می شوم

اوج نیـــاز من به تـو حالاست

... حالا دست هایم را بگیـــر

حالا که غـرق تمنــــای توام

خه‌د‌ه‌نگی چاوی شۆخی تۆ له دڵ بردوویه‌تی ئارام

دست مریزاد پروردگارم

چه پوست کلفتی برایم آفریدی ...

که تاب تازیانه سرنوشت را بیاورد

چه دل صبوری به سینه ام سپرده ای ... 

که شده گورستان آرزوهایم

و چه شانه هایی ...

که این چنین بارسنگینی را بدوش میکشند و نمیشکنند

و چه چشمان منتظری که باید ببینند و نخواهند

وچه گوش هایی که ...

نصیحت نصیحتگران زاهد امروز ،

دنیاپرست دیروز را باید بشنوند

بازهم میگویم « الحمدلله

کاش آنقدر که آدمها دلم را شکستند

یک بــــــــــار

خلوتم را می شکستند