وه کو مه ستی که مه ستی دی دام ده پوشی
یادت دیت وه ک خه نجه ر بو کوشتنم تی ده کوشی
من و مه یخانه جی ماوین به بی ساقی و به بی یاران
دلم ته نگه بو دیتنه و ه ت وه کو زه وی له بو باران
له چولگه ی شه و له ناو ریگایه کی تاریک و بی ده نگ
ده رویشتم له گه ل شوشه یه ک خالی و بی ره نگ
تی په ر ده بو له به ر چاوم ته مه نی پر له ته نیایی
به کوچه ی چولی یادم دا گوزه راوه بی وه فایی
نظرات شما عزیزان: