سهم “من” از “تـــــــــــو”
عشق نیستــــــــــــــ
ذوق نیستـــــــــــــــــــــــــــــ
اشتیاق نیستــــــ
همان دلتنگی بی پایانی ست
که روزهــــــــــــــا دیوانــــــــه ام می کند ★شبها حیرانم!
من در میان مردمی هستم....
که باورشان نمیشود شکسته ام....!
می گویند....
خوش به حالت که خوشحالی....
نمیدانند دلیل شاد بودنم....
باج به آنهاست برای دوست داشتنم....!
هوس پرواز ندارم....
فقط از زمین خسته ام....!
تنهاییم را پنهان میکنم در دلم.... دلتنگی ام را در سکوتم....
حرف های نگفته ام را در لبخندم...!
سردم ولی گرم لبخند میزنم....!
خسته ام.اما صبور
دستم را داغ می گذارم
که نبینمت دیگر،
تو اما هر شب
داغم را تازه می کنی..
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺎﮐﯿﻬﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﯼ ﻗﻠﺒﻢ، ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﮑﻨﻨﺪ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ
... ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ...
ﺩﻟﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﻨﮓ ﺷﻮﺩ ...
ﺗﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮﺩ ...
ﺗﺎ ﺑﺸﮑﻨﺪ
حکایت دنیا و آدماش حکایت عجیبی ست
ئازیزه که م!
ھێنده ی ئه من خوشم ده وێی، خوشتی ده وێ؟
هێنده ی ئه منت خوش ده ویست، خوشت ده وێ؟
هێنده ی ئه من بیرت ده که م، بیرت ده کات؟
هێنده ی ئه من، خه م بو ده سته کانت ده خوات؟
به قه ده ر من، لێی قه لس ده بی؟
هه ر وه کوو من، ئه سرین له چاو ده ینوێنی؟
سه رت له سه ر دلی ده نێی؟
له ئامێزتا رێگه ی ده دێی؟
ئاخو ئه ویش وێنه ی منه؟
بێ تو، هیچی بو ناکرێ؟
بێ تو، هیچی بو ناخورێ؟
ئاخو ئه ویش وێنه ی منه...
دلداره که م!
هه رگیز، هه رگیز
بروا ناکه م، بروا مه که
هێنده ی ئه من توم خوش ده وێ،
خوشتی بووێ...
دلم یک دنیا گرفته
از کسی که بود و نیست
از کسی که هست و ارام نمیگیرم
چقدر هوای هوایت را دارم
به رخ کشیدن مردانگیت.فشردن دستانم با همه نفس
حالا...یک من اینجا.یک تو انجا.یک او در اینده ما...و مرزی از پشیمانی بین من و تو
حاصل این مرز...افسردگی من و شاید کمی ناراحتی و ادامه حیات تو
تمام زندگی من... رفتنت تمامم را به تمام زندگی ام سپرد
باقی مانده از من فسیلی از خاطرات تو و جسمی از لمس های تو
باشی نباشی...بودی نبودی
...در همه حال مبحوس دلمی...
دیگر چيزى برايم نمانده بجز تو...
دنیا به وسعت قفسی تنگ میشود
وقتی دلت
برای کسی
تنگ می شود
خۆزگه*
خۆشه ویسته که م!
له دوای نه مانت...
له رۆژ بێزارم
رۆژانم،
هه ر وه ک،شه وه زه نگه
ئاسمانم بێ ئه ستێره
چاوم چاوه رێ،
دڵم زۆر ته نگه...
له دوای نه مانت...
شه و و خه م و هه ور،
ئێش و ده ردو ژان،
غه می میحنه ت و
ناخۆشی ژیان،
له ژووری دڵما،
جێ راخستووه....
ته نانه ت،ساتێ دڵخۆشی له دوای نه مانت
لای من رۆیشتووه...
ده ر گای دڵیشم،
ژه نگی گرتووه...
له دوای نه مانت
نه ده نگم ده ردێ...
نه هاوارێ به رز،
تاکوو بتگاتێ...
خۆزگه !!!
چه رخی گه ردوون
بۆ چه ن ساتێک،
منی ئه گه یانه لات...
تاکوو تاسه م بشکێ
له چاوت،ده ستت،
له به رزی باڵات...
خۆزگه
ده هاتی وله زامی ده روون
له گێژاووی غه م،
ئه متدا نه جات...
خۆزگه !!!
دۆعاکانم،
زوو به خێرایی
بۆ لای خوا ئه چوو...
خه مه کانی دڵم
زۆر به ئاسایی،
هه مووی ساررێژ ئه بوو...
ئه وه ی ئه مبینی
نه ک به شێوه، به ڵکوو
هه ر بۆ خۆی ئه بوو...
خۆشه ویسترین،
خۆشه ویستم!
هه زاران هه زار،
خۆزگه م هه یه و
هه ر هه زاری تۆی...
نـــــه‌مردم من ئــه‌گه‌ر ئه‌م جاره بێ تۆ
نه‌چم شه‌رط بێ هه‌تا ئه‌م خواره بێ تۆ
ده‌رونم خــــاڵیه وه‌ک نـــــــه‌ی ده‌ناڵێ
هـــــه‌وارێکی چ پڕ هــــــــاواره بێ تۆ
بیناییم کوێره هـــه‌‌ڵنایێ به ڕوی که‌س
موژه‌م یـــه‌ک یه‌ک ده‌ڵێی بزماره بێ تۆ
هــــه‌مو ئـــــه‌عضایی نـــاڵینم ده‌ناڵێ
سه‌راپــــام میثلی موســـیقاره بێ تۆ
قه‌ســـه‌م به‌و شه‌ربه‌تی دیداری پاکه ت
شــــه‌رابم عه‌ینی ژه‌هری ماره بێ تۆ
لــــه کن تۆ خارو خه‌س گوڵزاره بێ من
له کن من خـــه‌رمه‌نی گوڵ خاره بی تۆ
لـــــه‌کن من با وجودی ناس و ئه‌جناس
کــــــه‌ســـی تێدا نیه ئه‌م شاره بێ تۆ
هـــه‌تا تۆم ئاشــــنا بوی ئاشـــنام بون
ئــــه‌مێــستا مو به موم ئه‌غیاره بێ تۆ
هـه‌مو ڕۆژێ له تاو هیجرانی ئه‌م ساڵ
تـــه‌مــــه‌نــنای مـــردنی پێراره بێ تۆ
له حه‌سره‌ت سه‌روی قه‌ددت چاوی (نالی)
دوو جۆگـــه بـــــــه‌ڵکو دو ڕوباره بێ تۆ
حــەزرەتی نــــــــــالی
فه‌له‌ک بێزارم له ده‌ست کاره‌که‌ت
بێزارم له ده‌ست چه‌رخه لاره‌که‌ت
فه‌له‌ک چه‌رخه‌که‌ت له سوڕیان
که‌وێ
وا ساتێ هه‌ژار بێ خه‌م ناخه‌وێ
موددەتێکە من گرفتارم بە دەس سەوداتەوه
بووم بە داوی چینی زوڵف و پەرچەمی تاتاتەوه
مەنعی قوللابی موژەی ناکەم لە راکێشانی دڵ
بۆ ئەسیری چاوی مەستی پر خەوی ئەیباتەوه
واسەرم دانا بە عەزمی بەردەبازی ڕێگەکەت
مەرهەمی دەردی‌سەری من وا بە گەردی پاتەوه
گەر دەپرسی حاڵی پەروانەی دڵم؛ دور بێ لە رووت
وا لە سۆزشدا لە سایەی شەوچرای گۆناتەوه
چاوی خوێنخواری بە خوێنم فێره، وەک لێوی بە مەی
لێی‌گەرێن ــ ئێوە و خودا!ــ ئەو شۆخە با بیخواتەوه
شاهی چاوت موڵکی سەبر و تاقەتی بردم بە زۆر
مەسحەفی رووی تۆ بە گژیاچێ ئەگەر نەمداتەوه
مێشی خاڵت نافڕێ بەس باوەشێنی کە بە ناز
چونکە پابەنده بە شەهدی روومەتی زێباتەوه
شین و واوەیلایە، ئاساری قیامەت هەڵدەسێ؛
گوڵبەدەن ئەمرۆ بەرەو مەشریق ئەگەر لا کاتەوه
لەبشەکەر فەرموو بە زوڵفت باوەشێنی با نەکات؛
مێشی رۆحم گەر بنیشێتۆ بە قەندی چاتەوه
خەتتی دەرسی عیشقی (ناری)وەک رقوومی خاڵەکەت
وابە لەوحی گەردنی بێگەردی وەک میناتەوه
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: