مرد ها در چار چوب عشق٬ به وسعت غیر قابل انکاری نا مردند!

برای اثبات کمال نا مردی آنان٬ تنها همین بس که در مقابل قلب

ساده و فریب خورده ی یک زن احساس می کنند مردند تا وقتی

که قلب زن عاشق نشده ٬ پست تر از یک ولگرد٬ عاجز تر از یک

فقیر و گدا تر از همه ی گدایان سامره. پوزه بر خاک و دست تمنا

به پیشش گدایی میکننداما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن

راحت شد ٬ به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید!!

و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نا مردی جست و جو میکنند

""دکتر شریعتی